Praatgraag type versus praatpaal: wie ben jij?

Laten we het simpel houden. Je hebt in het leven twee soorten mensen: oeverloze babbelaars en de mensen waar ze eindeloos tegenaan kunnen ouwehoeren. Wat voor type ben jij?

Praatgrage types zijn mensen die heel veel woorden gebruiken met heel weinig betekenis. Hun praten kun je ook wel bestempelen als babbelen. Vroeger noemden ze dat altijd ‘lippendiarree’. Ze babbelen zogezegd over het weer, over de buurvrouw, over de nieuwe gordijnen en over pijntjes en andere (lichamelijke) ongemakken. Hun praten is als behang: je kunt het mooi vinden of lelijk, maar feitelijk is het er gewoon. Zonder dat je er iets aan doet. Want praatgrage types hebben namelijk graag het woord. Mocht de ander onverhoopt iets terugzeggen – wat helegaar niet de bedoeling is – dan zullen ze op niet mis te verstane wijze het woord weer tot zich nemen. Bijvoorbeeld door uit te roepen: oh, dat heb ik ook! Of simpelweg door harder te gaan praten of plotseling een heel ander onderwerp aan te snijden. Zo bot als een ongeslepen mes.

Praatgrage types lijken extreem oppervlakkig, het lijken mensen zonder diepgang. Maar wat je niet zou verwachten, is dat de woorden van praatgrage types opnieuw als behang zijn. Het is een laag over een dikke, soms beschadigde muur. En hun teksten hebben alleen maar als doel: te verhullen wat ze werkelijk voelen. Want praatgrage types zijn eigenlijk juist extreem gevoelig. Zodra je ook maar in de buurt komt van emotie, dan zie je dat terug op hun gezicht. En voor je het weet rolt er een traan. Of tweehonderd. Dan vallen ze stil. En op die momenten hebben ze iemand nodig die luistert. Maar dan écht.

Praatpalen zijn daarentegen de steunpilaren van onze samenleving. Dat klinkt enigszins dramatisch, maar onderschat niet de kracht van iemand die weet wanneer hij zijn of haar mond moet houden. Praatpalen zijn mensen die spaarzaam zijn met hun woorden. Die uitstekend zijn in het buitensluiten van overbodige informatie, maar die een goede hmm, hmm en oh ja? zeer precies weten te timen. Ze zullen nooit snel inhaken op een potje ‘zo herkenbaar!’. Tenzij ze met vriendinnen aan de wijn zitten en de rest proberen te overtreffen met de meest hilarische anekdotes. Want dan is het geoorloofd.

Praatpalen zijn de mensen die altijd een willekeurige treinpassagier, loodgieter of pakketbezorger treffen die binnen drie minuten hun hele levensverhaal op tafel gooien en achteraf zeggen: goh, dat heb ik eigenlijk nog nooit aan iemand verteld. Gewoon, omdat ze kunnen luisteren. En doorvragen. Maar dan heel subtiel, zodat het bijna niet opvalt. Daardoor kennen ze hun partners, vrienden en familie door en door. En hebben ze niet veel nodig om door hun muur te prikken. Slechts een woord, of een paar zinnen. Want als praatpalen hun mond opendoen, dan komt er ook echt iets uit van betekenis. Woorden van troost, steun, support. Voor henzelf is dat trouwens de grootste valkuil, want wie zit er nu te wachten op het leed van de hele wereld op hun schouders? En zo raken praatpalen al snel overbelast. En wie is er dan nog over om te luisteren naar hún verhalen?

Beeld: iStock

Lees ook: Mensen die in zichzelf praten zijn onafhankelijk én zelfstandig