Voel jij je ook zo vaak schuldig? Daar mag je NU mee stoppen.

Als een vriendin zich ergens schuldig over voelt, zijn wij de eersten om te roepen dat dat ‘ONZIN!’ is. Het is nergens voor nodig dat die schat zich schuldig voelt. Maar wat doen we zelf? Juist. En dat is doodzonde.

Maar liefst 96% van de vrouwen voelt zich meerder keren per dag wel ergens schuldig over, bewijst Brits onderzoek. Dit is wat er dan zoal door ons hoofd schiet:

Neej! Hoe héb ik nou kunnen vergeten Rico’s favoriete voetbalshirt te wassen?
Ik ben vergeten een kaartje te sturen voor de trouwdag van Wim en Hennie!
F***. Door die file ben ik te laat op mijn werk.
Shit! Ik had dat rapport moeten mailen!
Hè, die borrel duurt veel te lang, ik moet naar huis toe, op tijd koken voor iedereen.
Ohwww….het is al twee uur en ik heb nog steeds mijn moeder niet gebeld om haar te feliciteren.
Ik had die 37 paaseitjes niet moeten eten.

Ik kan nog uren doorgaan. De lijst met dingen waarover wij ons schuldig voelen, is namelijk eindeloos. Helaas. Want het moet maar eens gezegd: niemand heeft er iets aan dat wij ons schuldig voelen. Jijzelf sowieso niet. En je man, kinderen, vriendinnen en collega’s ook niet.

Huh? Nee, echt niet.

Dat klinkt misschien paradoxaal, want al die schuldgevoelens komen juist voort uit het feit dat we het zo goed willen doen. We willen het goed doen en we willen goed zijn voor anderen en ze geen schade berokkenen, om precies te zijn. En daarin mogen we niet falen. Vinden wijzelf. Alleen: wat is falen? En tegenover wie eigenlijk? Ongemerkt hebben we zelf een bepaalde lat hoog gelegd, van een standaard waaraan we moeten voldoen.

Van onszelf, want er is geen hond/man/kind/collega die al die dingen van ons verwacht (al kun je ze wel conditioneren. Maar dat kun je ook weer afleren ;-).

Maar eerst dit: Je doet jezelf verschrikkelijk tekort door je voortdurend schuldig te voelen.

Het kost veel energie en die kun je beter gebruiken. En het is gif voor je geest. Zo roep je waarschijnlijk voortdurend sorry, waardoor je niet krachtig en overtuigend overkomt. En zo vóel je je ook niet: je houdt je zelf in feite klein door dit vaak te zeggen. Bovendien voel je jezelf altijd tekort schieten, je had het beter/anders/meer moeten doen, en daar word je ook bepaald geen blije vrouw van. Sterker: als je jezelf steeds inwrijft dat je tekort schiet, ondermijn je je zelfbeeld.

Dit is trouwens meteen waardoor je man, kinderen etc. er ook niets mee opschieten. Ze hebben in het ergste geval een mopperende, gestreste, vermoeide, onzekere, verongelijkte vrouw/moeder/collega. Terwijl ze natuurlijk liever zien dat de vrouw van wie ze houden (of met wie ze werken) gelukkig, energiek, blij en zelfverzekerd is. (Daar hebben ze ook meer aan).

Je ziet: snel korte metten maken met dat volstrekt nutteloze gevoel is een win-win-win-situatie voor alle partijen.
Zei ik ‘nutteloos gevoel’? Dat is het niet helemaal. Er is namelijk ook nog iets als een GEZOND schuldgevoel. Dat houdt in dat je signaleert dat je iets niet helemaal goed hebt gedaan of bent vergeten, en je vervolgens iets kunt doen of bedenken om die *fout* dit te herstellen.

By the way, als je je rot voelt naar je kind toe omdat je op je vrije dag zit te werken en geen aandacht hebt voor je bloedje, is dat ook best functioneel. Bovendien kun je er iets aan dóen. Schuldgevoel is ook nuttig als het blijft zeuren wanneer je de verjaardag van een vriendin bent vergeten: je móet bellen. Het is dus niet alleen vervelend, maar zorgt er ook voor dat we onze dierbare relaties in stand kunnen houden. En dat je geen 88 kilo aankomt, want je schuldgevoel over die 37 paaseitjes voorkomt dat je nog een 38^e neemt. Of er morgen wéér zoveel eet.

Maar goed. Die ongezonde schuldgevoelens moet je dus zo snel mogelijk zien te lozen. Inzien dat je ze hébt scheelt al de helft. Dan kun je je namelijk afvragen waar ze vandaan komen. Van wie ‘moet’ je al die dingen? Wil je voldoen aan andermans normen? (Ja doei! Het is jóuw leven). En als het eisen zijn die je aan jezelf stelt: zijn ze wel haalbaar, en terecht? Zo hoef je bijvoorbeeld niet andermans verantwoordelijkheden naar je toe te trekken. En als je niet 24/7 voor iemand klaar kunt staan, schiet je echt niet tekort. Je kunt ook op andere manieren je betrokkenheid uiten.

Je bent goddank geen Superwoman, dus wees wat minder streng voor jezelf. Wat ook helpt om de lat minder hoog te leggen, is dit: kijk naar wat je wél doet in plaats van waarin je tekort meent te schieten. Een verjaardag vergeet je bijvoorbeeld niet expres. Waarschijnlijk was je heel geconcentreerd druk met iets anders. Iets belangrijks op je werk bijvoorbeeld, of hielp je een vriendin of je kind ergens bij. Dussss!

Tot slot nog dit fijne foefje: zeg ‘ik wil’ in plaats van ‘ik moet’. Dan ontstaat er vanzelf een scherp onderscheid tussen eisen die je aan jezelf stelt of normen/eisen van anderen waaraan je wilt voldoen. Als je jezelf hoort roepen ‘ik wil naar die bedrijfsborrel terwijl ik eigenlijk doodmoe ben’ weet je: ik wil dat helemaal niet. Ik wil nu gewoon lekker met man en kinderen op de bank liggen, lekker samen Netflixen. Dat is dus ook een serieuze optie hè! Veel plezier!

Lees ook: Waarom je je geen f*ck hoeft aan te trekken van wat anderen van je denken