30 Blauwe enveloppen in de fruitmand, ben jij ook bang voor de brievenbus?

Ken je dat gevoel, dat je thuiskomt en bij de eerste stap over de drempel al zo’n blauwe waas voor je ogen krijgt? Niet van woede, maar omdat de deurmat weer eens ontsierd wordt door een paar van die beruchte blauwe enveloppen. Ik heb dan altijd de neiging om die brieven met één snelle beweging onder het gangkastje te vegen. En ik ben niet de enige die graag in de ontkenning verkeert als het om post gaat.

Lees ook: Waarom je niet wekelijks hoeft af te spreken om goede vrienden te zijn

Brievenbusangst, het klinkt een beetje raar, maar heel veel mensen hebben er last van. Vooral vrouwen lopen het liefst met een grote boog om de postbus heen, mannen lijken over het algemeen iets minder moeite te hebben de postkoe bij de horens te vatten, maar ook zij houden veelal iedere dag de adem weer in als de correspondentie op de mat valt. Waar komt die angst vandaan? Veelal zijn brieven een signaal dat je iets moet doen, een bepaalde actie moet gaan ondernemen. En niet zelden is dat een relatief ingewikkelde of vervelende actie, zoals iets regelen met een instantie, of een rekening betalen. Vaak gaat daar onzekerheid mee gepaard en dat roept dan weer weerstand op. Dus zien we die brieven op de mat, dan weten we al hoe laat het is en stappen we er liever overeen alsof we ze nooit gezien hebben. Want ignorance is tenslotte bliss.

Zoals bij eigenlijk elke fobie, speelt vermijding een grote rol bij brievenbusangst. We doen namelijk het liefst alsof dat waar we bang voor zijn er gewoon niet is. Want wat je niet ziet, bestaat niet. Toch? Helaas werkt het niet zo. Zeker niet als het gaat om financiële issues, die niet zelden een grote rol spelen bij postschrik. Want geldzaken lossen zichzelf helaas nooit uit zichzelf op. Sterker nog, juist geldproblemen hebben de neiging alleen maar groter te worden als je ze negeert. En hoewel struisvogelpolitiek in eerste instantie een effectieve strategie lijkt om vervelende zaken uit je gedachten te bannen, is het tegenovergestelde waar. Het is namelijk een psychologisch gegeven dat door te vermijden waar je bang voor bent, de angst juist toeneemt. Hoe meer brieven je onder het tapijt moffelt, hoe vaker je dus ’s nachts zwetend wakker wordt van de Belastingdienst die je in je dromen op de hielen zit.

De reden dat het vaker vrouwen zijn dan mannen die beginnen te sidderen bij het klepperen van de brievenbus is, hoe ouderwets, dat vrouwen nou eenmaal minder vaak de verantwoordelijkheid nemen voor de zakelijke aangelegenheden in het huishouden dan mannen. Mannen zijn meestal gewend om met geld om te gaan, dingen te regelen en schrikken daar dientengevolge meestentijds niet zo snel voor terug. Moet een vrouw dat voor haar rekening nemen, dan schiet ze vaak in de stress en gaat in de ontwijkstand. Daarom zijn het ook vaak alleenstaande vrouwen, of gescheiden moeders, die kampen met postproblematiek omdat ze hun brieven te lang ongeopend lieten. De man pakt het vaak anders aan, wat hem betreft is de aanval nog altijd de beste verdediging.

Doodsangst of niet, er zit weinig anders op dan de postduivel recht in de ogen te kijken en de confrontatie aan te gaan. Openscheuren dus die brieven en de toorn ervan gewoon over je heen laten komen. Dat is zowel psychologisch, als praktisch het meest verstandig om te doen. Psychologisch omdat je angst alleen kunt beteugelen door je er niet door te laten leiden. Dan zie je namelijk in de meeste gevallen dat het voornamelijk in je hoofd zat en dat er weinig is om echt bang voor te zijn. En praktisch omdat je daarmee voorkomt dat je jezelf in de nesten werkt, wat onvermijdelijk gaat gebeuren als je kiest voor de kop-in-het-zand methode, die misschien weliswaar zorgt voor snelle bevrediging, maar uiteindelijk zorgt voor een heel wat minder aangename climax.

Lees ook: Waarom kwetsbaarheid je moedig maakt