Als er opeens een moeder uit de klas ziek wordt…

Als een vriendin ziek wordt, dan is het al snel duidelijk hoe en waar je haar kan helpen. Is het een moeder uit de klas, dan is het een ander verhaal. Je kent elkaar vaak niet zo goed. Barbara worstelt met de vraag hoe ze hulp kan bieden aan een zieke moeder uit de klas die ze niet zo goed kent, maar die haar wel erg bezig houdt. “Ik wil graag helpen, maar ik kan moeilijk elke dag met een verse maaltijd voor de deur gaan staan.”

Als je nog jong bent en kleine kinderen hebt, ben je meestal niet bezig met de kans op ziek worden. Totdat je iets overkomt waardoor het opeens een mogelijkheid wordt. Bij ons in de klas is er een moeder overleden. Een paar maanden ervoor werd ze ziek en was ze opeens niet meer in de klas. Vier jaar lang sta je dag in dag uit op hetzelfde schoolplein en dan opeens verdwijnt er een. Kanker. Verbannen naar een andere werkelijkheid. Als ik haar soms weer eens tegenkwam, verzwakt en vol pijn, zag ik het in haar ogen: jullie levens gaan gewoon door, en dat van mij staat stil. Tot ze zich niet meer liet zien en het opeens voorbij was. Dat de juffen en de halve klas bij haar lichaam gingen waken, met kaarsjes en glazen prosecco, zoals ze graag wilde. Dat is nu twee jaar geleden. Nu is ze weg, foetsie, en het leven van haar kind en man draait gewoon door. Dat is bizar.

Het gevoel waar ik ook mee achterbleef was: heb ik genoeg gedaan? Ik kende haar niet zo goed, dus voor de deur gaan staan met een warme maaltijd, was niet helemaal waar ik nou het beste mee kon helpen. Dat is wel heel intiem. Er was hulp zat, van vrienden, familie, wat moest ik daar als schoolplein moeder nou aan toevoegen?
Nu zit ik weer met hetzelfde dilemma: er is weer een moeder uit de klas ziek, al een tijdje, en weer is het zoeken om mijn goede positie te bepalen, de juiste houding aan te nemen tussen er wel zijn voor iemand zonder dat het de ander energie kost, die ze zo hard voor zichzelf nodig heeft.

Ik heb gedacht aan bloemen sturen, maar die optie meteen weer verworpen (voor je het weet staat zo’n heel huis vol bloemen, daar word je ook gek van!).

Ik heb gedacht aan een mooie mail sturen, maar dat was in een tijd dat ze zo ziek was, dat ik het zonde vond als ze haar energie ging besteden aan het beantwoorden van mails (want zo is ze dan ook wel weer).

Ik heb gedacht aan aanbieden om een keer koffie te drinken, maar het is zo een lief en sociaal iemand, straks gaat ze het nog doen ook, uit beleefdheid (vroeger dronken we ook nooit koffie).

Ik heb gedacht aan haar zoon vaak uit te nodigen om te komen spelen, maar het is zo’n populair jochie die zit alle weekenden al helemaal vol (met vriendjes en een hele schare nichtjes .

Ik heb eraan gedacht om haar man een keer mee de kroeg in te nemen, maar die zit ook helemaal niet te wachten op een halve onbekende (hij heeft genoeg eigen vrienden).

Zorgen voor mensen uit je omgeving, het luistert nauw, want voor je het weet ben je iemand alleen maar tot last, ook al sta je bol van de goede bedoelingen. Ik heb besloten dat ik op een onzichtbare manier toch aanwezig wil zijn, zonder dat het de zieke energie kost. Dat past bij mijn positie. Ik stuur dus af en toe een app’je dat ik aan haar denk, probeer met partijtjes haar zoon een lift te geven, een praatje te maken met haar man en denk na over de kleine dingen die wij als medemoeders verder wel kunnen doen: meerijden naar voetbal, hockey, roeien. Daar houd ik me dan maar aan vast.

Helemaal werkeloos sta ik niet aan de zijlijn, maar het gevoel blijft: onze levens gaan door en dat van haar staat opeens helemaal stil. Tegen dat gevoel is geen kruid gewassen. En dus verplicht ik mezelf nu om er eens vaker goed bij stil te staan hoe fijn het is dat we allemaal gezond zijn, dat mijn kinderen tegen me aan kunnen kruipen, dat ik kan werken, met ze stoeien, er kan staan als ze uit school komen. Dan zie ik de problemen van mijn leven snel gereduceerd tot kleine muizenissen, want dat we gezond zijn en een dak boven ons hebben, dat is uiteindelijk alles dat telt.

Dit artikel is mede mogelijk gemaakt door zorgverzekeraar VGZ, maar de inhoud is van onszelf.
Het is fijn wanneer je iets voor een ander kunt betekenen. Maar soms kan je wat extra hulp gebruiken.Loop je rond met vragen omdat je voor iemand anders zorgt? Misschien kan een zorgadviseur helpen: zij beantwoordt vragen, ondersteunt bij regelwerk en begeleidt waar nodig. Kijk voor meer informatie op Vgz.nl/zorgadvies.
De komende tijd zul je hier nog meer stukken lezen in samenwerking met VGZ.

Lees hier alles over ons advertentiebeleid.