Graag alleen, niet graag eenzaam: dit herkent de extraverte introvert!
Introverten komen in veel soorten en maten, de extraverte introvert is daar een veelvoorkomende variant van. Waar moet je rekening mee houden als je van eentje houdt? Een handig lijstje, om eens lekker af te vinken.
We doen graag mee, maar daarna moet het ook STIL zijn
Want van stilte laden we op. Niet van drukte dus, of van andere mensen, of van harde geluiden, of van muziek of series. Neen, stilte is onze vriend, en ook nog eens onze beste vriend. Hebben we daarna weer volop energie voor het verjaardagspartijtje van tante Jos, gezellig!
We vinden afspraken leuk, maar in gelimiteerde dosis
Want je merkt het niet per se aan ons, maar we lopen leeg in sociale situaties. Vooral als er allerhande oppervlakkige gesprekken gevoerd moeten worden. Over het kind, en de naam van het kind, en de naam die dat kind eerst zou krijgen maar niet kreeg, en de naam van het adoptiekind, en die ene keer dat dat kind dus een nieuwe naam kreeg. Je snapt ‘m, het is gewoon een sociale uitputtingsslag als we daar geen grenzen in aangeven. Dus gaan we mee, maar soms ook niet. Kwestie van onze energie spreiden zullen we maar zeggen.
We passen ons aan aan de situatie
Dat kan zelfs zo ver gaan dat de introverte extravert het dialect van iemand anders overneemt, of ook ineens heel hard of juist zacht gaat praten. Vind ik persoonlijk altijd een beetje awkward als dat gebeurt maar hoe dan ook: de extraverte introverten komen, zien, en passen zich aan aan wat hij of zij aantreft. De lieverds.
We maken makkelijk nieuwe vrienden
Ze houden is alleen wel een tweede. In principe komen extraverte introverten niet zo snel hun huis uit en zijn ze sociaal zeer selectief. Door hun extraverte kantje maken ze makkelijk contact met anderen, maar vervolgens zijn ze zo grillig als het weer in dat contact ook goed en geregeld onderhouden. Neem dat niet persoonlijk op, net als introverten hebben deze luitjes veel behoefte aan tijd alleen.
We zijn graag alleen, maar niet graag eenzaam
En op dat eerste hebben we invloed, op dat tweede niet. Door onze behoefte aan begrensde gezelligheid kunnen we prima een hele dag alleen zijn zonder ook maar een seconde eenzaam te zijn, tegelijkertijd kan de Remi in ons ineens toeslaan als we daar het minst op bedacht zijn. Het is een beetje part of the extraverte introvert life, maar vooruit plannen maken helpt. En die plannen niet afzeggen ook.
We willen het nieuwe vriendje van je zus niet ontmoeten
Maar dat doen we wel, omdat we van je houden. Al zijn we tegen de tijd dat we het eerste kennismakingsgesprekje achter de rug hebben al helemaal KAPOT vanbinnen. Extraverte introverten houden echt van mensen en sociale gebeurtenissen, maar het liefst wel met mensen waar ze ook echt wat mee hebben. Dat klinkt bijna arrogant maar zo is het niet bedoeld. We zijn dan wel sociaal, maar we zijn geen allemansvrienden. En zolang we daar beleefd in blijven is er niets aan het handje, toch?
We hebben last van plaatsvervangende schaamte…
Pijnlijke stiltes vullen we op, rare gesprekken proberen we een andere wending te geven, als iemand per ongeluk over een deurmat lazert zo recht de kamer in, doen we alsof we dat allemaal zojuist ook hebben gedaan. Als er iemand is die zich rot voelt door de genante situatie van een ander, is het de extraverte introvert wel. En dan gaan we lopen redderen dat het een lieve lust is.
…en dan krijgen we last van woorddiarree
Vooral in lastige chit-chat of pijnlijke stiltes kunnen we ineens helemaal los gaan in wat we te zeggen hebben. Het probleem is alleen: we hebben dan dus niets te zeggen. En dus zeggen we veel te veel. Of we beginnen ineens over DAT WAT NIET GEZEGD MAG WORDEN, bijvoorbeeld over die pijnlijke affaire van haar man, of dat compleet verknipte kapsel, of dat ene geheim dat jij officieel helemaal niet wist maar wat je nu gewoon ter sprake brengt, van je hopla. Hier helpt maar 1 remedie: trek ons meteen weg als dit gebeurt. En zet ons in de tuin, om te kalmeren. Alleen.
We zijn de light of the party (en zijn dan ineens verdwenen)
Als we willen gaan, gaan we. Nu. Vaak zelfs zonder afscheid, ineens zijn we foetsie als waren we Hans Klok. Extraverte introverten kunnen heel goed feesten, en dan ineens binnen een nanoseconde hun auto starten en wegrijden, de nacht in. Daar zit helemaal niets tussen ook, en ze overleggen het ook liever niet. Aan alles komt nu eenmaal een eind, en bij extraverte introverten kan dat nogal met de snelheid van het licht het geval zijn.
We worden vaak voor extravert aangezien
Want eigenlijk zijn we het beste van twee werelden: open en extravert als het moet, en gesloten en rustig op andere momenten. Laat je alleen niet in het ootje nemen; de basis is en blijft introversie. Dat we goed met allerhande mensen kunnen opschieten is dus hartstikke handig, maar die bank, dat bed en die 7 miljoen boeken lonken altijd.
We worden niet graag gestoord als we iets voor onszelf doen
Want dan laden we op, en dat doen we graag alleen. Grappig genoeg kan dat laatste ook op heel drukke plekken het geval zijn, zoals in cafe’s of andere drukke plekken. Toekijken en er NIET aan mee hoeven doen, kan de ultieme ontspanning zijn voor introverte extraverten. Op die manier doen we mee, maar toch ook weer niet. En een betere omschrijving van de extraverte introvert bestaat er niet, wat jij?
