Zo overleef je dagen vol zon als je niet van hitte houdt
Zodra er warme dagen in het verschiet liggen, is iedereen daar mee bezig. Maar als jij een béétje lijkt op Johanna Nolet, dan ben je niet bezig om al je vrienden met koelbox en parasol bij dezelfde strandpaal te krijgen. Nee, dan ben je in ontkenning voor wat komen gaat of struin je Marktplaats af voor een levensgrote vriezer. Johanna heeft namelijk een grote aversie ten opzichte van hitte. En omdat ze rampzalige ervaringen heeft met stranddagen, is ze een paar jaar terug gestart met het opstellen van een stranddag crisisplan.
Door zonliefhebbers wordt een dag vol hitte onschuldig en speels “de stranddag” wordt genoemd, maar ik vind het de absolute HEL. En omdat ik niet van plan ben te exploderen door cumulerend vocht of ten onder te gaan aan een verbrande huid, overhit brein of sociale eenzaamheid. Ik zal ook niet uit angst om alleen achter te blijven tóch maar met de meute richting strand fietsen. Ik heb een plan.
- Start de dag met een onschuldige fysieke uitdaging, zodat je je goed kunt voelen over je opgeblazen, witte lijf
Ik start de heetste dag van het jaar met een ongekende afleidingsmanoeuvre; mijn eerste hardlooptraining in drie jaar. Die ziet niemand aankomen! Nog voor tien uur ’s ochtends zet ik de poriën open en zweet ik alvast bakken vocht. Geniaal! De aangemaakte endorfine in combinatie met de door Spotify op mijn smaak én hardlooptempo aangepaste muzieklijst zorgen voor een onoverwinnelijk gevoel. Zelfs als er een BN-er in hotpants en sport BH voorbij sprint, schuifel ik trots mijn ene binnendijbeen voor de andere. Haar thighgap motiveert me juist! Ik heb misschien geen drie kinderen gebaard, ben wellicht een kleine 20 kilo zwaarder en zit toevallig nét in een twee minuten durend wandel-interval, ik heb anders net nog 30 seconden gejogd!
- Douche, eet en drink warm
Dit gaat goed. Na een warme douche -om verdere zweetuitbraken te voorkomen- en een kop koffie in de schaduw heb ik er al een ochtend opzitten! Straks een pittige soep, verder lekker water tanken.
- Besteed het heetste uur van de dag binnen
Menig mens wordt met het wegkruipen van de schaduw rond het middaguur onrustig. Ik niet! Ik heb een date bij de Pathé. Jawel, van 12:45 tot 15:15 uur vertoef ik in het gezelschap van een gelijkgestemde vriendin in een vrijwel lege bioscoopzaal onder de grond. Even een break van overleven. Op de roltrap naar beneden knipoog ik naar een stel dat, aan hun identieke, lage paardenstaarten en de prenten op hun t-shirts te zien, hun tijd het liefst in stripboeken doorbrengt. Ik word overweldigd door liefde. Wij begrijpen elkaar.
- Doorbreek de taboe! Zo weten mede-vampieren je te vinden
Sinds ik me ben gaan uitspreken over mijn aversie voor stranddagen, zijn er steeds meer vampieren uit de kieren van mijn vriendengroep komen kruipen. Mensen van wie ik het ’t minst verwacht had, gaven toe een hekel te hebben aan de warmte, het insmeren en het hete zand. De gedachte aan hen stemt me goed. Sharing is caring, people!
- Onderzoek vooraf waar op welk tijdstip de meeste schaduw is en stippel je route uit
Na de film bereid ik me op de roltrap richting ons oververhitte aardoppervlak mentaal voor op de tsunami van hitte die zometeen op me in gaat rammen. Als je ooit een keer in naïeve staat het vliegveld van Delhi uit bent gewandeld, valt elke warme scheet daarbij in het niet. De kunst is rustig te bewegen, maar niet overbodig te treuzelen. Van te voren heb ik precies berekend welk terras ik in de namiddag moet hebben -ligging van het terras, zonnestand en windrichting meegerekend-. Ook weet ik precies welke weg ik er naartoe ga nemen. Waarbij ik open plekken en brede wegen omzeil. Ha! Ik ga al wat zomertjes mee…
- Stee troe toe jezelf
En toch gaat het rond 17:00 uur mis. Ik heb de vroege sluitingstijd van mijn schaduwrijke terras over het hoofd gezien. De temperatuur is nog met geen graad afgenomen en mijn vrienden vertoeven allen nog op het strand. Ineens voel ik me ongelooflijk alleen. Ik wil óók zorgeloos genieten met een lauwwarm biertje in de hand! Ik overweeg toch nog richting strand te gaan maar die fout heb ik, precies op dit punt, ontelbaar veel keren eerder gemaakt. Om vervolgens alsnog als een verbrande zebra met een zonnesteek thuis te komen. Ik moet sterk zijn nu.
- Be kind
Met een verslagen gevoel zit ik even later alleen in mijn donkere huis. Mijn voeten in een teiltje koud water gestoken en mijn blik wezenloos op de eindeloze stroom aan zomerse foto’s op mijn tijdlijn gericht. Dit had ik juist willen voorkomen. Waar is het mis gegaan? Ik bel de pizzeria op de hoek en loop in gedachten mijn dag door. Eenmaal met een pizza Hawaii op schoot concludeer ik dat ik alles goed heb gedaan, maar dat ik niets aan toeval kan overlaten en dat een stranddag gewoon verrekte lang duurt. Ik leg mijn telefoon weg, zet een serietje op en voeg mijn nieuwste lessen aan mijn stranddag crisisplan toe:
“Een stranddag duurt tot 22:00 uur minimaal. Plan ook iets leuks voor de avond.
Vertel jezelf hoe goed je dit doet en hoe fijn het is om toe te geven aan je ware zelf.”
Lees ook: Als maat 40/42 ideaal was, hadden we geen minderwaardigheidscomplex in de zomer
(Beeld: iStock)
