Ik ben niemands kleine meid meer

Toen Margreets vader overleed, drie jaar na haar moeder, realiseerde ze zich met een schok: ik ben niemands kleine meid meer. Blijkbaar doet het er niet toe hoe oud je bent als je wees wordt, als je ouders allebei dood zijn, sterft het kind in je ook een beetje.

De avond voordat m’n vader overleed, kwam ik terug van een sollicitatiegesprek. Ik wist dat m’n vader ziek op bed lag en daarom belde ik hem niet om te vertellen hoe het was gegaan. Bovendien, ik zou de volgende dag bij hem op bezoek gaan, en dan zou ik hem vragen: ‘Wat zou jij doen?’
Zover kwam het nooit. Om 5 uur ’s nachts belde m’n zus om te zeggen dat papa in z’n slaap was overleden. Hij zou me nooit meer wijze raad kunnen geven.

Nog geen week na zijn overlijden, een dag na de begrafenis, werd ik gebeld: ik had de baan, als ik wilde. Ik was verbaasd en verdwaasd. Had geen moment meer aan dat gesprek gedacht. Wist ook niet of ik die baan wel wilde. M’n eerste impuls was: ‘even pa bellen’.
Het was de eerste keer dat ik me realiseerde dat ik zijn raad wilde.

Want daarvoor zijn vaders blijkbaar. Wat voor band je ook met ze hebt, ze zijn toch de eerste volwassen man in je leven. De man die op alle vragen een antwoord heeft. De man die ooit jouw grote held was. De man, die of je het nou wilt of niet, de meetlat vormt die alle andere mannen de maat zal nemen.
Ik was vergeten dat mijn vader ooit die man was en ik zijn kleine meisje. En wat ik al helemaal niet wist, was dat ie stiekem dus blijkbaar toch degene was om wiens raad ik (nog altijd) verlegen zat.

Mijn vader was voor mij namelijk niet de wijze man aan wie je alle ‘vragen des levens’ voorlegt. Dacht ik… Stomweg omdat in de loop der jaren onze antwoorden op die vragen steeds meer verschilden. Vaak gaapte er tussen ons een generatiekloof. Hij was een gelovig man die de oorlog had meegemaakt, ik een kind van de seventies opgroeiend in welvaart. Na slaande deuren van onmacht en verdriet had ik het opgegeven mijn visie met hem te delen, laat staan om van hem te horen hoe hij erover dacht.

Ik herinner me echter ook de andere tijden, waarin ik als kind bij hem voor in de auto mocht zitten, terwijl we zingend oud-papier ophaalden voor zijn muziekvereniging. Of toen hij half afgekeurd thuiszat, en aan het kopen sloeg op veilingen. Heel Nederland doorkruisten we met z’n tweetjes, waarbij hij spannende verhalen vertelde over de streek waar we doorreden. Of die keer dat hij me voorstelde aan ‘de baron’, een kennis van hem die alles behalve van adel was. Met pretoogjes om z’n eigen grap en mijn goedgelovigheid was hij op dat moment mijn grote held. En ik, dat weet ik zeker, was zijn kleine meid!
Maar destijds wás ik ook nog maar een kind. Ik had me niet gerealiseerd dat ik altijd zijn kind was gebleven, ook toen ik eenmaal volwassen werd en ik geen kind meer wilde zijn.

Na de dood van mijn moeder belde ik hem drie jaar lang iedere avond even om te vragen hoe z’n dag was. Naar mijn idee meer voor hem (stel je voor dat ie de hele dag niemand had gesproken), dan voor mezelf. Soms spraken we maar anderhalve minuut, soms langer, en dan vertelde ik hem wat ik die dag had gedaan. Z’n oude dag stemde hem milder, mijn wilde haren kwamen in model. En ik denk dat ik hem ongemerkt in die jaren meer in m’n dagelijkse leven toeliet dan ik ooit had gedaan. ‘Wat zou jij doen’, vroeg ik hem vaak als ik voor een keuze stond. Vaak zei hij dan dat ‘de tijden anders waren’ dan toen hij zo oud was. Vaak ook vertelde hij wat hij zelf had meegemaakt. Het gaf me in al z’n eenvoud altijd steun.

Zijn beste en laatste advies aan mij, zal ik me m’n leven lang herinneren. Omdat het zo goed en op en top m’n vader typeert, maar ook omdat hij met dat advies me het vertrouwen gaf dat ik echt wel op eigen benen kan staan. Hij zei: ‘Je kunt mensen om advies vragen, maar uiteindelijk moet jíj de keuze maken.’
En dat doe ik sindsdien. Maar wat zou ik ervoor over hebben als ik nog een keer in z’n pretoogjes mocht kijken om daarin het kind dat ik was weerspiegeld te zien.

Beeld: iStock

Lees ook: Opgroeien met een zus heeft allerlei voordelen aldus dit onderzoek

Gerelateerde artikelen

Back to top button