Waarom de platonische vriendschap tussen man en vrouw een mythe is

Een vriendschap  tussen een man en een vrouw waarbij een van de twee nog nooit stiekem heeft verlangd naar meer? Susan heeft nieuws voor je: die bestaat niet.

Een vriendschap tussen een man en vrouw zonder amoureuze gevoelens: waarom zou het eigenlijk ook niet kunnen? We zitten toch niet meer in de brugklas? We zijn allemaal volwassenen en kunnen prima een biertje drinken met het andere geslacht zonder dat er zich ongemakkelijke momenten aandienen. Ha, mooi niet dus. Althans: mij is het tot noch toe nooit gelukt.

Netflix en chill
Het is niet dat ik het nooit geprobeerd heb. Zo had, heb ik (het is schimmig gebied dit) een vriend met wie ik samen een serie volgde op Netflix. En in dit geval was Netflix en chill ook echt: Netflix en chill. Met een fles drank, een zak paprikachips en een huispak dat toonbaar genoeg was voor het stukje galerij dat ik moest overbruggen van mijn naar zijn huis. Hij vertelde mij alles over een leuk meisje met wie hij aan het daten was, ik, destijds kersverse single, vertelde hem in geuren en kleuren over mijn hilarische dates. Tot zover niks aan het handje.

Struisvogelpolitiek
Ik was in m’n nopjes met deze vriendschap totdat hij het verbruide. Terwijl ik mijn uiterste best deed de nieuwe BFF te worden van zijn inmiddels vriendin om te bewijzen dat ik helemaal cool en echt geen bedreiging ben, kwamen de dubieuze opmerkingen. Zijn collega die ‘Aah dus jíj bent Susan’ zei met een veelbetekenende glimlach en een vette knipoog. Dat hij zei dat de mannen met wie ik aan het daten was maar geluksvogels waren. En een kerstkaartje waarin hij schreef dat hij hoopte ‘op nog veel wijntjes samen’ en die alleen ondertekende met zijn naam – niet die van zijn vriendin. Ondertussen bedreef ik struisvogelpolitiek op topniveau. “Híj? Hahahahaha nee joh ben je gek, hij bedoelt dat alleen maar aardig.”

Friendzonen
Lieve vrouwen, als ik iéts heb geleerd is het wel dat een heteroseksuele man geen kerstkaartjes stuurt naar een vrouw alleen maar om aardig te zijn. Een man die je alleen uit zijn naam een kerstkaartje stuurt, wil in je broekje. Of gewoon een spannende flirt, maar dan nog: met een platonische vriendschap heeft dit alles niks te maken. Mijn reactie? Negeren en friendzonen die hap. Ik deed geen make-up meer op, zat op zijn bank in grote vale truien en knipte nog net niet m’n teennagels onder zijn neus. Toen hij tussen neus en lippen door opmerkte dat hij dat juist ‘cute’ vond, wist ik dat het tijd werd om een stapje terug te doen.

Harry en Sally
Daarna heb ik het nog wel eens geprobeerd, maar dan was er toch een hand die te lang op je bovenbeen blijft liggen of betrapte ik mezelf juist op jaloerse gevoelens als hij een scharrel had die serieuze vormen begon aan te nemen. Inmiddels heb ik me er bij neergelegd dat een 100% platonische vriendschap tussen een man en een vrouw net zo’n groot mysterie is als het monster van Loch Ness. Het bestaat gewoon niet. Een van de twee heeft op een bepaald punt ooit gedacht ‘hoe het zou zijn om’ en daar begint het gedonder. Precies dat wat Harry en Sally ons in 1989 al leerden.

One of the boys
En dat is jammer, want ik ga graag met mannen om. Ik hou van hun harde grappen, hun relativeringsvermogen en eerlijkheid. Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook echt gek op vrouwen, maar tussen vrouwen onderling zijn er vaker gedoetjes. Verkeerd geïnterpreteerde opmerkingen, steekjes onder water, onuitgesproken spanningen, dat soort dingen. Godzijdank zijn mijn vriendinnen daar over het algemeen wars van, maar iedereen die in een vrouwenomgeving werkt, weet waarschijnlijk precies wat ik bedoel.

Het kan heel verfrissend zijn om een avondje one of the boys te zijn, maar rekening er maar niet op dat geen van die boys er stiekem aan heeft gedacht hoe het zou zijn als je vanavond met hem mee naar huis gaat. De vraag is alleen: hoe erg is dat? Soms is doen alsof een vriendschap platonisch is goed genoeg.

Lees ook: Bromance en girlfriends: 9x de verschillen in vriendschap

(Beeld: Unsplash)