Dit is hoe je de ongemakkelijkheid van een uitstrijkje afhaalt

‘Je moet een vraag stellen als je op de behandeltafel ligt. Gewoon zo normaal mogelijk doen, alsof er niks aan de hand is. Dat leidt af.’ Het gesprek ging over uitstrijkjes, het bovenstaande advies kwam van een vriendin. Tot twee keer toe had Abby de oproep voor het bevolkingsonderzoek voor baarmoederhalskanker aan me voorbij laten gaan. Uiteindelijk ging ze toch, maar alleen omdat ze voor iets anders bij de huisarts kwam en ze het net zo goed kon combineren.

‘Wat vroeg jij dan?’, wilde ik van de vriendin weten. ‘Ik vroeg hoeveel uitstrijkjes er op een dag werden gemaakt. Het bleken er zo’n stuk of 15 te zijn.’

Nu was het dus mijn beurt om een vraag te stellen terwijl de doktersassistente een uitstrijkje bij me maakte en het voelde alsof ze de schoorsteen aan het vegen was met een staalborstel. ‘Hoeveel vrouwen geven er geen gehoor aan de oproep voor het bevolkingsonderzoek?’, was de vraag die er bij me opkwam. ‘Vrouwen boven de veertig komen in grote getalen. Maar van de begin dertigers laat meer dan de helft afweten.’

Meer dan vijftig procent van de vrouwen laat zich niet preventief controleren op baarmoederhalskanker, een gratis onderzoek voor een ziekte waarvan de kans groot is dat je er aan overlijdt als je het te laat ontdekt. En te laat ontdekken, dat doen er velen, want baarmoederhalskanker wordt niet voor niets een sluipmoordenaar genoemd. En de reden waarom de meeste dertigers het zo’n ding vinden? ‘Vrouwen die al kinderen hebben gekregen en vaak inwendige onderzoeken hebben gehad, stappen makkelijker over hun gêne en ongemak heen. Veel net-dertigers doen dat niet’, legde de assistente me uit. Hoe vaker je door medici tussen de benen laat bekijken, hoe makkelijker het wordt, lijkt het dus. Waarom voelen we ons in het dagelijks leven zo vrij om naar de gemengde sauna te gaan, een one night stand te hebben, anale seks op date 1 of te sextingen met je nieuwste tindervlam, en waarom zou je nota bene bij een dokter beschaamd of ongemakkelijk voelen voor een inwendig onderzoek?

Toch snap ik het wel, ik schoof de oproep tenslotte ook maar voor me uit. De hele procedure van een uitrijkje stelt bijzonder weinig voor. Het is meer het ongemak dat ik voel. Zie ik er raar uit tussen mijn benen in vergelijking met andere vrouwen? Vindt de dokter het zelf ongemakkelijk, of staat hij of zij vol walging dit werk te doen? De doktersassistente wist me daarover het volgende te vertellen: “Denk aan de keer dat je naar de sauna gaat. In het begin zie je dikke buiken, hangvellen, ongelijke borsten en ribbenkasten. Aan het eind van de dag is er een ‘naaktblindheid’ opgetreden, en ben je je niet meer zo bewust dat iedereen bloot is.’

Maak het jezelf zo aangenaam mogelijk in situaties waar je tegenop ziet. Inderdaad: praten helpt, dus zeg gewoon tegen de dokter dat je zenuwachtig bent of je ongemakkelijk voelt. Wil je dat een vrouw het onderzoek uitvoert? Geef dat van te voren aan. Denk ook even wat je die dag aantrekt. Een jurk is best handig, zodat de tijdsduur waarin je in je blote billen zit zo kort mogelijk is. En hou vooral in gedachten dat dit voor dokters en assistentes dagelijkse kost is. Maar zet je hoe dan ook over deze misplaatste gêne heen, want waar hebben we het eigenlijk over. Better safe than sorry.

Lees ook: Altijd bang: DIT zijn de symptomen van een angststoornis

(Beeld: iStock)