Waarom je – als het even niet goed met je gaat – niet meteen een burn-out hebt

Iedereen kent wel iemand die overspannen is of een burn-out heeft (gehad). In 2016 waren er 229.800* mensen de pineut. Dat is heel schokkend en ernstig. Maar, vindt Liselotte, die uit ervaring spreekt, dat betekent níet dat als het even niet goed met je gaat, je direct een burn-out hebt. 

Begin vorig jaar zat ik niet bepaald lekker in mijn vel. Mijn nieuwe baan beviel niet, er was onrust op de werkvloer, in de familiesfeer was nogal veel gedoe en dan had ik ook nog allemaal vervelende onderzoeken lopen in het ziekenhuis omdat het er op leek dat ik een erfelijke ziekte die in de familie heerst te pakken had. Kortom: mijn leven was een puinhoop en ik was niet in mijn beste doen.

Ik ging naar de huisarts omdat ik doorverwezen wilde worden naar een psycholoog. Het was allemaal te veel en ook al wist ik best wat ik moest doen (mijn baan opzeggen en vervelende gesprekken voeren met familieleden, rustig blijven), ik had daar wat onpartijdige, professionele hulp bij nodig. Mijn huisarts luisterde naar mijn verhaal en was het met mij eens. Omdat meerdere mensen tegen me hadden gezegd dat ik misschien wel een burn-out had, ik er echt van overtuigd was dat dat niet het geval was, maar ik toch begon te twijfelen aan mezelf, vroeg ik mijn huisarts wat hij van die diagnose vond. Hij bevestigde wat ik al dacht: het ging gewoon even niet zo goed. Dat overkomt iedereen. Ik kon opgelucht ademhalen.

Tenminste, dat dacht ik. Langzaam maar zeker kreeg ik weer grip op mijn leven, nam ik vakantie om na te denken en hakte ik belangrijke, dikke knopen door. Ik besloot aan mezelf te denken en meldde me in overleg met mijn baas, psycholoog en de bedrijfsarts twee weken ziek om bij te komen van de hysterische weken, of eigenlijk maanden, daarvoor. Om even op adem te komen. Dat waren burn-out voorkomende maatregelen. Maar zo werden die door de meeste mensen niet gezien. Nog nooit kreeg ik zoveel ongevraagd advies, nog nooit werden er zoveel diagnoses gesteld door mensen die geen van allen een bevoegdheid hebben om zo’n oordeel te vellen.

Hoe moeilijk het ook was, ik heb mijn eigen plan getrokken en naar mijn eigen gevoel geluisterd, met de hulp van alle professionals die ik hierboven noemde. Een volgende keer zal ik het precies zo doen en ik adviseer iedereen die even niet zo lekker gaat, om professionele hulp te zoeken. Gewoon, omdat artsen en psychologen er net wat meer verstand van hebben dan je buurvrouw die geabonneerd is op Psychologie Magazine, die vriendin die een collega heeft met een burn-out of wie dan ook.

Ik ben tijdelijk een andere, heel leuke functie gaan doen bij het bedrijf waar ik werkte en daarna op een hele lange vakantie gegaan. De familie-problemen lijken opgelost, de erfelijke ziekte heb ik godzijdank niet. Inmiddels heb ik een nieuwe baan die me op het lijf is geschreven en voel ik me weer zo fit als een hoen.
Tja, soms gaat het even niet zo goed. Maar dat betekent dus niet per se dat je een burn-out hebt. Al kan dat natuurlijk wel hè. Mijn punt: volg je gevoel en laat je niet van de wijs brengen als je leven (even) een puinhoop is. En voor ieder ander: pas op met wat je roept zonder je er in verdiept te hebben. Een burn-out is een serieus probleem dat je niet ‘oploopt’ als het even niet goed gaat en aan de andere kant ook niet 123 oplost door twee weken rust te nemen. Luister naar iemand en druk niet meteen een stempel op hem of haar. Juist als het even niet zo goed gaat, is dat het laatste waar je op zit te wachten.

Bron: volksgezondheidenzorg.info

Lees ook: De 6 engste momenten van een burnout (en wat je dan kan doen!)