Moeder schrijft een brief aan het jongetje dat haar autistische zoon hielp

Mandy Farmer heeft een autistische zoon die voor het eerst naar de kleuterschool gaat. Enorm spannend – en dus ook heel begrijpelijk hoe ontroerd ze raakte toen een klasgenootje zich over haar zoon ontfermde. 

Het ontroerde Mandy zo dat ze zich geïnspireerd voelde een brief te schrijven gericht aan het klasgenootje van haar zoon.

“Dit is je eerste week kleuterschool. Je bent zenuwachtig en opgewonden. Je krijgt een nieuwe routine en nieuwe vriendjes. Een van die vriendjes is mijn jongen. Hij komt iedere dag maar een halfuur in de klas omdat de hele dag daar zitten teveel voor hem zou zijn. Hij gaat met je mee tijdens het speelkwartier, maar er is altijd een volwassene in de buurt omdat hij soms wegrent en zich niet altijd aan de regels van het speelplein.

Toen ik jullie twee vandaag elkaars hand vast zag houden, vulden mijn ogen zich met tranen en mijn hart met geluk. Ik weet dat je niet begrijpt waarom het zoveel voor me betekent dat mijn zoon een vriend heeft. Ik weet dat je het leuk vindt om te spelen met een jongen die vol vrolijk en levenslustig is. Ik wil je niet bedanken dat je zijn vriend bent, omdat ik weet dat je hem leuk vindt om wie hij is en het niet doet voor een schouderklopje.

Ik wil je wel om een gunst vragen. Nu zijn je dagen nog gevuld met verhaaltjes, spelen en knutselen en jullie doen het samen behoorlijk goed. Maar mijn zoon heeft autisme en ik weet dat er een tijd komt waarin je dat gaat opvallen.

Je ziet de gaten in zijn shirt omdat hij op zijn kraag kauwt wanneer hij bang is. Je ziet dat hij heen en weer rent en met zijn handen wappert wanneer hij opgewonden is. Het valt je misschien op dat hij vaak net te hard praat. Je zal je afvragen waarom hij zijn oren afdekt wanneer hij omringd is door mensen. Je zal zien hoe hij wordt aangestaard door andere mensen omdat hij snel overstuur kan raken van ogenschijnlijk kleine dingen.

Je zal zien dat hij steeds vaker dezelfde vraag stelt. Je zal zien dat hij vaak bij een onderwerp blijft hangen en over niets anders kan praten. Je zal je afvragen waarom hij in een ander busje komt of waarom hij zoveel tijd doorbrengt in een andere klas. Je zal zien dat hij ander huiswerk krijgt en niet kan fietsen. Je zal zien hoe andere kinderen hem belachelijk maken. Je zal je realiseren dat hij niet begrijpt dat ze hem belachelijk maken. Al die openbaringen komen niet tegelijkertijd, maar ze komen wel.

Voor nu vier ik het beeld hoe jullie elkaars hand vasthouden en niet bewust zijn van jullie verschillen. Maar naarmate de tijd verstrijkt en het jullie gaat opvallen, vraag ik met heel mijn hart of je hem niet wil laten gaan.”

Lees ook: Als je kind autistisch is; Wat dan?

Bron: Mama Mia! Beeld: Mandy Farmer